Roman „Raskid“ počinje sugestivno intimističkim tonom raskida ljubavne vezanosti, a nastavlja se širom slikom koja obuhvata dešavanja iz devedesetih sa prosevima skrivanih tajni iz Drugog svetskog rata i ide dalje putem raskidanja sa svetom koji su preuzeli ljudi iz rijalitija. Autorka istražuje vezu roman-film-život, otud fragmentarna struktura u kojoj kratka poglavlja liče na filmske sekvence koje se tek na kraju stapaju u celinu. Prvi film koji Milena i Lehel gledaju zajedno je „Život drugih“, a poslednji je Hjustonov film „Mrtvi“. Kao što je kapetan Štazija, Vizler, zaronio u živote drugih, tako doktor Nojman uranja u Milenin svet nastanjen jednakom prisutnošću živih ljudi, junaka romana i filmova, kao i bližnjih koji su preminuli. Kroz ceo roman se, poput bršljana, provlači motiv emocionalnog zlostavljanja.

Humor, ironija i parodijski ton romana su od one vrste kao kod „buljavog malog tipa koji objašnjava svoje filmove dok radnja traje, dva imena, nijedno prezime“...