Istraživački podaci o klasnoj svesti radništva osvetljavaju društvene odnose u socijalističkoj Jugoslaviji iz dva ugla: neposredno-činjeničkog i kontekstualnog (odnosi koji proizvode utvrđene činjenice). Jasno je zašto je ovo istraživačko polje (u okvirima tadašnjeg poretka, ali i u celokupnoj društvenoj nauci) ostalo neistraženo: ono implicitno sadrži ideju o posebnom, podređenom, klasnom položaju radničke klase u socijalizmu, u odnosu na vladajuću nomenklaturu. Ta je ideja bila neprihvatljiva za skoro sve: za vladajući poredak kao „neprijateljska (buržoaska) ideologija“, a za kritičare socijalizma kao marksistička, pa stoga ponovo kao ideološka.

Čitalac će u studiji dobiti uvid ne samo u saznajne domete i vrednosne (ideološke) orijentacije pripadnika jedne društvene klase (navodnog nosioca vladajućeg poretka u SFRJ) nego i, indirektno, u učinke vladajuće ideologije, koja je decenijama relativno uspešno prikazivala potčinjenu društvenu grupu kao dominantnu.