Zoran Mišić je bio prvi srpski kritičar koji se opredelio da isključivo bude tumač poezije i, u isto vreme, on je i poslednji naš kritičar koji je, zagovarajući moderni pesnički izraz, mogao da, poput velikih prethodnika, usmerava književni razvoj. I ove činjenice, i ukupni značaj njegovog delovanja, obezbeđuju ovom kritičaru visoko mesto u istoriji srpske književnosti. Studija Milana Aleksića „Kritičarska akcija Zorana Mišića“ je prvi sistematičan pokušaj da se Mišićevo kritičarsko delovanje postavi u književno-istorijsku perspektivu i da se analitički osvetle sva područja na kojima se ovaj veliki književni kritičar pojavljuje kao akter i važan prilog razzumevanju tokova moderne srpske književnosti.