Roman „Dole, ka istoku“ Mire Milojković, dugogodišnje televizijske urednice scenaristkinje, napisan je kao ljubavni roman, sa svim elementima žanra. Uz ironišne i duhovite opaske, pisan gotovo govornim diskursom jer je glavna junakinja u neprestanom dialogu sa sobom i sa drugima, roman nudi i druge slojeve: vrlo preciznu književnu biografiju, strukturu koja je čvrsta i asocira na nove multimedialne tehnologije, psihološko bogatstvo različitih likova koji se pojavljuju u romanu, raritetne opise paganskih običaja u jednom zabačenom delu zemlje....

Roman prati glavnu junakinju Milenu tokom jedne godine njenog života. To je godina koju ona provodi daleko od svog pravog doma u velikom gradu, napravivši oštar rez i odlazeći u gotovo nepoznat kraj divlje lepote da bi, sa geografske distance, bolje sagledala svoj budući život.

Reč je o ženi u „osetljivim godinama“ na pragu formalne starosti i naglo oslobođena većine dotadašnjih obaveza, što proizvodi psihološki šok. Junakinja zato odlučuje da se distancira od svega poznatog i doživi nešto novo što bi moglo da je ohrabri.

Ona započinje svoj novi životni ciklus, u kome veoma važno mesto imaju muškarci, kao što je to bilo čitavog njenog života.

Tokom romana, junakinja, neprestano se trudeći da ohrabri svoj avanturizam i sposobnost za praktičnu akciju, zatvara krug: shvata da je i dalje sama. Strah od samoće vraća je u grad u kome ona, gledajući sada iz sasvim drugačijeg ugla, pristaje na kompromise, uči se toleranciji, potencira bliskost kao vrhunski element dobre ljudske veze. Posle drastičnog iskustva radikalnog osamljivanja junakinja shvata, da se i ljubav i sreća kriju upravo u njemim traganjima za njim. Baš kao u staroj mudrosti: lepota nije u pogledu sa vrha, već u penjanju na njega.