Praktikum za uvod u vizuelne studije pisan je vrlo slojevito. Podeljen na vežbe, postupno vodi čitaoca (koji je tu u ulozi slušaoca jednog imaginarnog kursa) od najoosnovnijih likovnih elemenata (tačke, linije, površi...), preko važnih elemenata postupka vizuelnog komuniciranja i izražavanja, sve do pitanja principa stvaranja uopšte, koje više ne mora biti samo umetničko.
Autor se poziva na primere niza poznatih modernih i savremenih likovnih, filmskih i dramskih umetnika. Kao tehnike rada preporučuje crtanje, konstruisanje, modelovanje, projektovanje, kao i izbor iz knjiga, interneta, filmova... Na taj način, stvaranje vizuelnog rada postaje iskaz, izjava, pokazivanje znanja i razmišljanja o nečemu.
Izborom forme izlaganja, autor otkriva poštovanje Klea kao svog pedagoškog uzora i iskazuje plemenitu nameru da sledećim generacijama učini lakšim prolazak kroz nedoumice koje mogu imati u procesu postajanja umetnikom ili u počecima svog umetničkog izražavanja.
Praktikum je prirodni nastavak njegovih prethodnih knjiga, u kojima je prvo analizirao pedagošku praksu uopšte, sa posebnim osvrtom na likovnu pedagogiju (Prakseologija likovnih umetnosti,  Beograd, 2014), a zatim kroz primer jednog istaknutog likovnog umetnika i pedagoga sagledao detalje procesa postajanja umetnikom (Nacrt za jednu pedagošku praksu. Slučaj Paula Klea, Beograd 2014).
Praktikum je deo sistema u razvoju, i zasnovan je na ličnim shvatanjima, vrednostima, ukusu i umetničkom doživljaju jednog vrednog i akribičnog kreativca. U tom smislu je inspirativan za zdrave dijaloge, plodne rasprave ili korisne polemike.
Zasniva se i na autorovom shvatanju vizuelnih studija kao discipline koja je proistekla iz istorije umetnosti, nastala proširenjem njenih vidokruga i metoda uvođenjem gledišta različitih disciplina (u rasponu od teorije književnosti, preko studija kulture do studija "proizvodnje" ali i recepcije vizuelnog), a koje u vizuelnom otkrivaju ideje, vrednosti, identitete... Tu se kao jedan od centralnih problema otkriva - proces gledanja i to ne samo kao veština likovnog izražavanja (umetnik) ili posmatranja (publika) i interpretacije (kritičar, teoretičar, istoričar), nego kao problem kreativne vizuelizacije.

prof. dr Predrag Dragojević,
istoričar umetnosti, Filozofski fakultet u Beogradu